شهادت امام محمد باقر (ع) بر تمامی شیعیان جهان تسلیت باد
یک عمر سوخت قلب تو از کینه هشام آن دشمن سیاه دل بى حیاى تو
تنها نه در عزاى تو چشم بشر گریست آن دشمن سیاه دل بى حیاى تو
اى خفته همچو گنج، به ویرانه بقیع پر مى زند کبوتر دل، در هواى تو
در را به روى امت اسلام بسته اند آن گمرهان که بى خبرند از صفاى تو
آغوش بگشا ای بقیع!
آغوش بگشا که سرو عالم آرای دانش هم جوارت خواهد شد.
آغوش بگشا ای تربت پنهان زهرا (س)که فرزند مظلومی دیگر به غربت آباد بقیع می پیوندد.
آغوش بگشا که اینک آخرین یادگار لحظه های ارغوانی عاشورا را به دامان خواهی گرفت.
صدای "لا اِلهَ اِلا الله"در سکوت تیغ می پیچد وپیکری مطهر، سوخته از نازیباییها میهمان بهشت می شود وهنوز بعد از گذشت
سالها هم نوا با عرفات ضجّه می زنیم مظلومیت امام غریب شیعه را.
ای که احمد مبتلای روی توست خرمی باغ زهرا بوی توست
ای تمـــام اهـــل عالــم ســـائلت لعن ونفرین خـــدا بر قاتلـــت
ای زمین وآسمان سوگوارغربتت آفتاب صبحدم سنگ مزار غربتت
بر جبین فصلها هریک نشان داغ توست ای گریبان خزان چاک ازبهارغربتت
یک بقیع اندوه وماتم یک مدینه اشک وخون سینه هامان یک به یک آیینه دار غربتت
پاک شد آیینه از زنگ،ای تماشایی ترین شستشو دادیم دل را با غبار غربتت
شب سیه پوش از غم واندوه بی پایان توست شرمگین خورشید از شبهای تار غربتت
ای بقیعت عاشقان را کعبه عشق وامید سینه چاکیم از غم تو،بی قرار غربتت
شهر یثرب داغدارخاطرات رنج توست خم شده پشت مدینه زیر بار غربتت
می تپد دلهای عاشق در هوای نام تو با غمی خوکرده هریک در کنار غربتت
کاش میشد روشنای تربت پاک تو بود چلچراغ اشک ما در شام تار غربتت
دایره در دایره پژواکی از اندوه توست هیچ داغی نیست بیرون از مدار غربتت
دامن اشکی فراهم داشتم یک سینه آه ریختم در پای تو کردم نثار غربتت
آشنای زخم دل ها غربت معصوم توست من دلی دارم پریشان از تبار غربتت
کسی که طعم زبان عسل نمی فهمد تو هرچه هم بخوانی غزل ،نمی فهمـد
حکایت نرود میخ اهنی درسنگ مگو به سنگ که ضرب المثل نمی فهمد
حدیث عاشقی به پایان نمی رسد اما... دریغ و درد که این را اجل نمی فهمد
هفتم ذی الحجه سالروز شهادت امام مومنان وپنجمین پیشوای عطوف شیعیان امام محمد باقر(ع) را به محضر آقا امام زمان (عج) وعموم شیعیان جهان تسلیت عرض میکنم.
مى گرددم دو دیده پریشان و جان، غریب *** در منظرى که نیست به هفت آسمان، غریب
یا رب بقیع، قطعه اى از آسمان توست *** پیچیده در غبار زمین و زمان، غریب
آن گوهرى که بود مَلک خادم درش *** خفته ست در کنار حَرَم، بى نشان، غریب
این خاک، میزبان پریشان کربلاست *** مانده ست در حضور تو، اى آسمان، غریب
اینجا مزار صادق آل محمد(صلى الله علیه وآله) است *** تنها، میان گردش چشم جهان، غریب
در خلوت است بارگه باقرالعلوم(علیه السلام) *** همچون مزار مادر زخمى، جوان، غریب
این سوى میله، مرقد اولاد مصطفاست *** و آن سو، نگاه غمزده زائران، غریب
این محرمان پردگى عرش ذوالجلال *** اینسان فتاده اند در این خاکدان، غریب
اشک است اینکه مى چکد از آستین ابر *** مِهر است اینکه مانده در این آستان، غریب
مى گردد آسمان، به طوافى همیشگى *** بر این مدار غربت و بر این مکان، غریب
یا رب چه حکمتى ست در این قطعه شریف *** مهمان غریب و بارگه میزبان، غریب
یارب کرامتى! که زنم بوسه بر بقیع *** سر را نهم به خاک و بگویم بر آن غریب
ای هم صدای کودکان، هم بازی بنت الحسین / کی می زنی دل را صدا، ای یادگار کربلا
گوهر آل رسولی
به جهان نور دو عینی
پسر کرب و بلائی
نوه‌ی پاک حسینی
ای که از زهر و عطش ناله زنان می سوزی
از غم شام بلا، گریه کنان می سوزی
خاک بقیعت دل جلا، ای یادگار کربلا
قدرش فزون تر از طلا، ای یادگار کربلا
شمعی شدی در زندگی، روشن نمودی سوختی
غم ها کشیدی از بلا، ای یادگار کربلا
ای خدای باقر! علم نیست آنچه در نزد مردمان است.
علم آن است که مظهرش باقر العلوم است.
ما را سنگ ریزه ای از سلسله جبال علوم باقری عنایت کن!
بـه سر مـی پـرورانم من هوای حضرت بـاقر (ع)
بـه دل باشد مرا شوق لقای حضرت باقر (ع)
زعشقش جان من بر لب رسیده کس نمی دانـد
کـه نبود چاره ساز من سوای حضرت باقر (ع)
.
گهی به زخم زبان قلب حضرتش خستند
گهی به خانه‌اش از کینه خصم برد هجوم
بسان مادر و آباء رنج دیده‌ی خویش
همیشه بود ز حقّ و حقوق خود محروم
سالروز شهادت جانسوز نهال گلشن دین،
نور دیده زهرا، سپهر دانش و بینش،
امام محمد باقر(ع) تسلیت باد
.
تسلیت باد شهادت جان گداز بنیان گذار نهضت علمی علوی
و شکافنده علوم الهی، حضرت امام محمد باقر علیه السلام
التماس دعا
