حسین جانم! به خدا عزیزتر از پدر و مادر و همسر در این دنیا ندارم اگر چیزی قیمتی تر از این داشتم دیگر نمی گفتم بأبی انت و امی و نفسی و اهلی یا اباعبدالله ...
حسین جانم!
می دانید نماز اول وقت به حرمت شماست که شرافت گرفت!
چون نماز اول وقت، وقت نماز شماست... وقت رکوع شماست.... وقت عروج یاران شماست...
حسین جانم!
در کربلا غوغایی شد که هفتاد و دو آیه بر مُلک وحی نازل کرد...
از این سرزمین هر روز ندایی به آسمان بلند است....
جبرئیل چرا معطلی! اقراء ...
سوره حسین را بخوان! بسم الرب الحسین(1) عباس (2) علی(3) علی(4).....
بگذار تا یادم نرفته سئوالی را از شما بپرسم...
ادب یعنی چه؟ آقا جان چرا من سئوال می پرسم و شما فقط به عباس نگاه می کنید؟!
راستی از همه سوی مشک برادرتان عباس آب می ریزد....
بچه های هیئت همه از تشنگی سیراب شدند...
عباس که برای دشمن رجز نخواند، دارد برای شما ترانه می سازد!
ولله ان قطعتموا یمینی
انی احامی ابداً عن دینی....
حسین جانم!
شما که دل من را بردی...
اما مگر می شود دلربای عالم!
دلی را برده باشی که به زخم معصیت خونابه باشد؟!
شنیده ام در آن هنگامه جنگ زخم های حر را به دستمال سبزی بسته ای...
آقا جانم!
از آن دستمال چیزی برای دل من هم مانده است؟!
تو رو خدا بس است حسین جان...
خواهش می کنم بس است دیگر...
بازوانت خسته اند دیگر...
مگر نمی شنوید ندای اهل آسمان را!
قبول است .... قبول!
همه شهادت می دهند که شما بهترین سرِّ باز خدایی...
آقا جان رسم عرب این است که وقتی کسی از اهالی خانه ای خونش به ناحق زمین ریخته می شود تا وقتی انتقام خون او گرفته نشده بر سر در آن خانه پرچم سرخ نصب کنند. این پرچم وقتی جایش را به پرچم سیاه می دهد که کسی انتقام خون ریخته شده را بگیرد....
صدها سال است که گنبد طلایی شما پرچمش سرخ است...
حسین جانم!
فرزند شما با دعای ما که نیامد...
تو را به مادرتان قسم شما دعا کنید که بیاید....