بوی خوش رمضان
بوی رمضان می آید؛ بوی خوش قرآن و شمیم شکوفه های
دل انگیز مناجات و رایحه روح بخش بندگی خدا.
خداوندا! فرموده بودی که بر بندگان، رئوف و مهربانی
و بر گنه کاران، عطوف و بخشنده؛ ولی من هیچ گاه
این حقیقت را به خوبی اکنون درنیافته بودم.
آری! من در مرداب غفلت و لجن زار دوری از تو، غوطه ور
بودم که ناگهان، ندای ملکوتی «یا علیُّ یا عظیم، یا غفور یا رحیم»
مرا به خود آورد و به کوثر زلال رمضان رهنمون شد.
قال الله تبارک و تعالى:
یا ایها الذین آمنوا کتب علیکم الصیام کما کتب على الذین من قبلکم لعلکم تتقون.
خداوند تبارک و تعالى مى فرماید:
اى کسانى که ایمان آورده اید روزه بر شما نوشته (واجب) شد،
چنانکه بر آنان که پیش از شما بودهاند واجب شده بود باشد که پرهیزگار شوید.
سوره بقره آیه 183
رمضان آمد و آهسته صدا کرد مرا
مستعد سفر شهر خدا کرد مرا
از گلستان کرم طرفه نسیمى بوزید
که سراپاى پر از عطر و صفا کرد مرا
نازم آن دوست که با لطف سلیمانى خویش
یله از سلسله دیو دعا کرد مرا
فیض روح‌القدسم کرد رها از ظلمات
همرهى تا به لب آب بقا کرد مرا
من نبودم بجز از جاهل گم کرده رهى
لایق مکتب فخر النجبا کرد مرا
در شگفتم ز کرامات و خطاپوشى او
من خطا کردم و او مهر و وفا کرد مرا
دست از دامن این پیک مبارک نکشم
که به مهمانى آن دوست ندا کرد مرا
زین دعاهاست که با این همه بى‌برگى و ضعف
در گلستان ادب نغمه سرا کرد مرا
هر سر مویم اگر شکر کند تا به ابد
کم بود زین همه فیضى که عطا کرد مرا
به استقبال ماه باید رفت
خداوند به زمینیان وعده ضیافتی باشکوه در شب اول ماه رمضان را
داده بود؛ اما هلال لاغر ماه، خود را پشت چادر پولک دار
شب پنهان می کرد
و مردمان، بر پنجه پایشان قد می کشیدند
و در آسمان چشم می چرخاندند و ماه را نمی دیدند.
گروهی، از انتظار خسته شدند و میهمانی را
فراموش کردند و به خانه هایشان بازگشتند.
گروهی دیگر، چشم به راه ماه ماندند تا روز میهمانی معلوم شود
اما گروه سوم تصمیم گرفتند زودتر از موعد میهمانی به پیشواز
آن بروند...آن شب ماه را در آسمان دلشان دیدند.
نزهت بادی
ستایش مخصوص خداوندی است که بر ما، با هدایت به شاهراه ستایشش،
منت نهاد و ما را اهل ستایش قرار داد که از سپاس گزاران احسان او باشیم
و سپاس خداوند را که دین آسمانی اسلام را برای ما مختص ساخت
تا در سایه سار آن، به سر منزل سعادت و خرسندی اش روان گردیم
و حمد بی حد و ثنای بی عدد، خدای احد را که ماه خود، ماه اسلام،
تزکیه و تصفیه و نزول کتاب وحی رمضان را یکی از راه های احسان بر بندگان قرار داد.
دگر بار در گردونه زمان و در چرخه منظم هستی که جلوه ای از جلوات حی ذات
و آیه ای از آیات خداوند است، به رمضان رسیده ایم
موسم رحمت و تجلی حقیقت،نزول برکت،شهر تطهیر قلب
وپرگشودن به جانب رب و ماه بی اعتنایی به عالم سفلی و صعود به جهان والا،
ماه مردم و بیدار شدن و بیدار کردن مردم.
فصل آگاه کردن آنها که نمی دانند و تذکر به آنها که می دانند،
شهر برانگیختن آنها که نشسته اند و بازگرداندن آنها که برگشته اند
و هنگامه ی نیرو دادن به فریادی که درحال نشستن است
و زمان کمک به پرنده ای که در حال سقوط.
آمدم سویت به شوق رابطوا
داده ای خود وعده ی لاتقنطوا
تشنه ام من تشنه ی فاستغفروا
پر نما از مغفرت پیمانه را
رحم کن بر حالت افسرده ام
من که از بار گنه پژمرده ام
بر درت روی رجاء آورده ام
از کرم بگشا به رویم خانه را
منفعل از کرده ی خود گشته ام
مضطرب در محضرت بنشسته ام
در دو عالم بر تو من دل بسته ام
کن نظر با غیر خود بیگانه را
حق ذات ذوالجلالت ای کریم
هم به بسم الله رحمن و رحیم
هم به اوصاف کمالت ای رحیم
کن منور این دل ویرانه را
حق روح مصطفی فخر بشر
هم علی مرتضی خیر البشر
هم به اُمِّ یازده نور غُرَر
کن قبول این نغمه ی جانانه را
(اثرطبع استادحاج علی محمدرهائی شهرضائی)
ماه را در آسمان، مشتاقانه به تماشا می رویم
تا ماه مبارک را با آمدنش آغاز کنیم.
چه مبارک سحری و چه روزهای مهربانی!
چه شب های صمیمی ای.
شب هایی آمده اند که ما از همه ستاره هایی که می بینیم
به خدا نزدیک تر خواهیم شد.
شب هایی که فرشته ها به ما لبخند خواهند زد
و تمام کائنات به ما رشک خواهند برد.
شب هایی که بی واسطه با خداوند حرف خواهیم زد
و خدا ما را در مهربانی خویش شناور خواهد کرد.
شب هایی که صدای گرامی قرآن، لالایی ستاره های
چشمک زن خواهد شد.
صدای بال فرشتگان، آوازهایی خواهند شد که
ما را به پرواز پیوند خواهد زد.
دوست دارم نیمه شب ها با من به کوچه های مهربانی خداوند بیایی
و ببینی که چگونه کنار گل های شمعدانی و بابونه های
شبنم زده، نام خدا را عاشقانه آواز می کنم.
این روزها خدا، دروازه های آسمان را به ما نشان خواهد داد
و دست های لبریز دعای ما در کهکشان ها جاری خواهد شد.
این شب ها، خداوند فانوس های مهربانی اش را بر سر راه ما خواهد
افروخت، تا در بیشه های زشت و مه آلود گم نشویم.
خدایا! ما با ماه می آییم تا مهربانی را در مبارک ترین ماه ها آغاز کنیم.
دست های خالی ما را در آستانه تنهایی و سرگردانی رها مکن.
خدایا! در این ماه مبارک، به مهمانی تو می آییم، پس آینه های
فطرتمان را در غبار جهل و ناآگاهی مپسند.
الهی! سوگند به تو که ما ستاره های خاموشیم
اگر تو از آفتاب فضلت بر جانمان نتابانی.
خدایا! درهای مهربانی ات را در این ماه مهربانی بر ما بگشا
تا رستگاری در آستانه خانه هایمان، ما را به معراج تو بخواند.
کاش می توانستیم تمام سال های پیش رو را از روحانیت این ماه لبریز کنیم!
کاش تمام روزهای سالمان، بوی مهربانی رمضان را می گرفتند!
کاش لبخندهایمان تمام سال، مثل همین چند روز صمیمی تر می شد!
کاش آینه هایمان همیشه مثل همین روزهای مبارک رمضان،
زلال می ماند؛
زلال تر از تمام رودهایی که قله های سرکش کوه ها
را به نجابت آرام دریاها پیوند می زنند!
خدایا! ماه مهربانی تو آغاز شد؛
ما را مهربان ترین مهمانان خویش بخواه.
عباس محمدی
بر بام های این همه فراوان، هلال نو رسیده، سوسو می زند
و صدای آسمان، در دل ها فراگیر می شود:
ای اهل زمین! ماه خدا فرا رسید.
همه برمی خیزند و پیراهن ها را از سکوت یک ساله می تکانند.
سجاده ها را از سر می گیرند...قرآن ها، از نو متولد می شوند.
سفره ها رنگ دیگر می گیرند؛
رنگ بزم خداوندی؛ رنگ تبرک بی دریغ، رنگ مائده های آسمانی.
دل های وضو گرفته، نفس زنان، به درگاه رحمت می آیند:
خداوندا! تمام معبرها را در انتظار رسیدن رمضانِ تو،
آب و جارو کرده ایم.
شاهد باش که با آغوش شوق، در به رویش می گشاییم؛
پس سفره های دست هایمان را خالی نگذار.
سودابه مهیّجی
ماه رمضان است صفا آمده است
بر خانه دل نور و ضیا آمده است
از سفره ما بوی بهشت می اید
این سفره ز درگاه خدا آمده است
حلول ماه پر فیض رمضان مبارک
رمضان شهر عشق و عرفان است
رمضان بحر فیض و احسان است
رمــضــــان، مــاه عــتــرت و قــرآن
گــــاه تــــجدید عهد و پیمان است
حلول ماه مهمانی خدا مبارک
تاریخ : یکشنبه 95/3/23 | 1:37 عصر | نویسنده : حاج شهنام دراوه | نظرات ()