با ذکر صلوات می توانید از این کد استفاده کنید

کد های نوحه

   <<نوحه قبلی                                                                              نوحه بعدی>>

پیوندهای اطلاع رسانی

پروازهای خروجی فرودگاه مهرآباد  

   پروازهای ورودی فرودگاه مهرآباد 

 پروازهای خروجی فرودگاه امام خمینی  

 پروازهای ورودی فرودگاه امام خمینی 

وضعیت ترافیک آنلاین تهران

خرید       و         فروش

        فیش حج

تحت نظارت سازمان

حج و زیارت

دریافت مجوز نقل و انتقال

عمره      و       تمتع

شماره تماس:

09125969399

55015030

 

الویت های بانگ ملی و ملت جهت مشاهده الویت خود

راهنمای زائرین

• اطلاعات پرواز
• اماکن زیارتی و سیاحتی عربستان
• توصیه های بهداشتی
• توصیه های سفر
• مقررات دولت سعودی در عمره
• هتلها و مراکز اقامتی زائرین در عمره
• گام های سفر

پیوندهای اطلاع رسانی

 

 

 

خرید و فروش فیش عمره در اسرع وقت

اینم شماره امام رضا(ع) برای همه عاشقائی

که دلشون برای امام رضا تنگ شده

05112003334

ماروهم از دعای خیرت فراموش نکن

التما س دعا

ثبت نام و پیش ثبت نام کربلای معلی

بدون قرعه کشی انفرادی و یا گروهی

تحت نظر سازمان حج و زیارت

هوایی هفت شب و هشت روز

زمینی رفت و برگشت ده روز

همراه با ارز مسافرتی

هرنفر 200$

 جهت ثبت نام با شماره های زیر تماس حاصل فرمایید

       09125969399              09147428701

                   02155015030

بسم تعالی

قابل توجه زائرین عزیز عتبات عالیات!!!

لازم نیست برای ثبت نام به کربلا ومشهد به دفتر اژانس مراجعه کنید

کافیست با ما تماس بگیرید تا فیش ثبت نام شما صادر شود  

021-55015030        09125969399 

09147428701        09351322233  

هدف ما رضایت شماست...

تور زیارتی نور

باز گشت آزاده گان عزیز را گرامی می دارم

در انتظار مسافران کربلا

یوسف گم گشته بازآید به کنعان غم مخور کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور آخرین روز اسارت فرا رسید و اسرا یکدیگر را در آغوش می کشیدند. از یکدیگر حلالیت می طلبیدند و قرآن را بر سر همدیگر می گرفتند و یکدیگر را به آیه های ملکوتی می سپردند. در مرز خسروی بانگِ «به کنعان رسیدگان» طنین انداز بود. اتوبوس های آن سوی مرز عراق بمنزله فرشتگان نجات در انتظار مسافران کربلا بود. همگان خاک پاک وطن را توتیای چشم کردند. با مشاهده هر ایرانی رگ حیات در اندام تکیده هر آزاده ای جان می گرفت.

مزار امام، پذیرای آزادمردان

به یاد آن روز که به قصد جبهه های نبرد، به جماران رفتیم، تا دعای پر مهر پیر جماران را بدرقه راه خود کنیم و موعظه های عرفانی اش را در جای جای قلبمان بگنجانیم. دریغا! دریغا! که هنگام رجعت مرکب آهنی ما را نه به سوی جماران، بلکه به سوی بهشت زهرا هدایت کرد. پس سینه زنان و گریه کنان خود را بر مزار او ـ که در پشت انبوهی خاک خفته بود ـ رساندیم و اندوه تنهایی را با اشک سرودیم.
آزاده ی شهید

به مناسبت سالروز ورود آزادگان



«صد کهکشان ستاره و خورشیدند
آزادگان چنین که درخشیدند

دوشینه در محاق فرو رفتند
امروز گر ز پنجره تابیدند

ای عشق! این قبیله درد آلود
شمعند و در هوای تو رقصیدند

گل های التیام اسارت را
از باغ صبر و حوصله می چیدند

با ما اگرچه هم نفسند اما
خلوت نشین محفل ناهیدند

بس ریشه ها به کرب و بلا دارند
گر از هجوم باد نلریزیدند

از شوق یک اشارت ساقی بود
آنقدر محنتی که پسندیدند

اما دریغ این همه نیلوفر

بشارتت باد، ای زمین سبز!
بشارتت باد ای «مدینه» عشق!
بشارتت باد ای خطه «توس»!
بشارتت باد ای سلطان خراسان، ای علی بن موسی علیه السلام !
بشارتت باد آمدن فرزند؛ فرزندی که در همه آفاق یگانه است!
باعظمتی به وسعت تمام آسمان ها،
که هیچ معمّایی برایش غامض و هیچ علمی برایش دشوار نیست.
فرزندی که آسمان، به سخاوت دست هایش غبطه خواهد خورد!

زینتِ بخشندگان، امام جواد (ع) می آید
تا زمین مدینه، یک بار دیگر مولودی دیگر
از نسل هابیل را به شادباش بنشیند.
می آید تا چشمان آسمان را
به روشنی سیمایش روشن شود
و لاهوتیان و ناسوتیان را در شادی میلاد خویش فرو برد.
کبوتر دل در هوای طواف گنبد نورانی کاظمین،
پر می گشاید تا همراه با فرشتگان الهی؛
حرم مطهرش را با بال های خود غبار بروبد
و دیده را به ضریح او روشن سازد.
در زاد روز مولود مبارک رجب،
با یک آسمان نیاز از یگانه بی همتا می خواهیم
در دریای بی کران بخشش جوادالائمه غرقمان سازد
و در زمره شیفتگان واقعی او قرارمان دهد.
ولادت فرخنده و مسعود نهمین آیت سروری
و پیشوای کرامت و بخشندگی،
امام محمد تقی علیه السلام مبارک باد

آفتابی امشب از بیت رضا سر می زند
کز فروغش طعنه بر خورشید خاور می زند
بشکفد در دامن ریحانه زیبا غنچه ای
کودکی لبخند در دامان مادر می زند
امشب از میلاد مسعود جواد ابن الرضا
شیعیان را پیک شادی حلقه بر در می زند
کوری چشم حسود و شادی قلب رضا
پرده یکسو از رخ او حی داور می زند
حق به پاس حرمت مولود مسعود جواد
عاصیان را مهر آمرزش به دفتر می زند

زینتِ بخشندگان،امام جواد (ع) می آید تا زمین مدینه،
یک بار دیگر مولودی دیگر از نسل هابیل را به شادباش بنشیند.
می آید تا چشمان آسمان را به روشنی سیمایش روشن شود
و لاهوتیان و ناسوتیان را در شادی میلاد خویش فرو برد.
کبوتر دل در هوای طواف گنبد نورانی کاظمین، پر می گشاید
تا همراه با فرشتگان الهی؛ حرم مطهرش را با بال های خود غبار بروبد
و دیده را به ضریح او روشن سازد.
در زاد روز مولود مبارک رجب، با یک آسمان نیاز
از یگانه بی همتا می خواهیم
در دریای بی کران بخشش جوادالائمه غرقمان سازد
و در زمره شیفتگان واقعی او قرارمان دهد

وقتی به سراغت می‌آید زیر پایت انگار خالی می‌شود. در ورطه سقوطی به جهانی که نمی دانی چیست. انگار با چشمان بسته از بلندی فرو افتی در هیجانی که لحظه بعد، لحظه بعد به خاک افتی. در احتضار بودم. من انسانی چون شما...
دل بسته به مهر همسرم، شاد از نوازش کودکانم. به شکر خندی از آنان خندیدم و به اشک یکی شان دامنم پر گوهر می‌شد. حالا من در احتضار بودم پیوسته با مرگ. گسسته از زندگی و تنهایی که برای عزیزانم می‌ماند. امام جواد(ع) آمد با عطری از عنبر و دستی از خورشید بر کنار بسترم نشست. دلم لرزید اشکم افتاد و افغانم بلند شد:
من نمی خواهم بمیرم و تنم، پوستم، سیاهی چشمانم در میان دهان کرمهای سفید و کور گور افتد و در تاریکی تنم ذره ذره جویده و خورده شود. من از مرگ می‌ترسم و دست که می‌یازم نه علف نه تن خشکیده درختی که بر آن چنگ زنم و مرا از افتادن بر انتهایی تاریک این مغاک باز رهاند. من ایمان دارم اما مرگ هم به زندگی ایمان دارد؟ نجاتم بده آقا... آرامش بده
بزرگوار...بدبختی و نکبت در دنیا نیست در دیده‌های ماست، پشت مردمکان ما... به من آرامش بده تا مرگ بر من راحت شود... کور سقوط نکنم.
او با صدایش که شمیم هل داشت و هرم صحرا گفت:
دلیل آن این است که نمی‎دانی ماهیت مرگ چیست؟ آیا اگر چرک و کثافت، تو را فرا گیرد و موجب ناراحتی تو گردد و جراحات و زخم‎های پوستی در بدن تو پدید آید و بدانی که غسل کردن و شستشو در حمام، همه این چرک‎ها و زخم‎ها را از بین می‎برد، آیا نمی‎خواهی که وارد حمام شوی و بدنت را شستشو نمایی و از زخم‎ها و آلودگی‎ها پاک گردی؟ و یا میل نداری به حمام بروی و با همان آلودگی و زخم‎ها باقی بمانی!
گفتم: البته دوست دارم در این صورت به حمام بروم و بدنم را بشویم...
او گفت: مرگ (برای مؤمن) همان حمام است و آن آخرین پاکسازی از آلودگی گناهان و شستشوی ناپاکی‎ها است. بنابراین وقتی که به سوی مرگ رفتی و از این مرحله گذشتی، در حقیقت از همه اندوه و امور رنج آور رهیده‎ای و به سوی خوشحالی و شادی روی آورده‎ای.»
و آرامش می‌رسد. گذر نسیمی نمور در بهار را می‌ماند. تو منتظر می‌مانی گویی مهمان عزیزی وعده آمدن داده است. نفسی عمیق کشیدم. انگار که کسی مرا از کابوسی بیدار کرده بود. شاخه یاسی در ذهنم جوانه زد و من مردم.

بهار می رسد، امّا نه آن بهاری که باید. 

طبیعت، جانی تازه می گیرد.

ماهی ها، هم سفره ما می شوند.

بهار، تا کنج خانه ها نفوذ می کند.

شمشادها، شادترین روزهای زندگی شان را طی می کنند

و آوای تازه منارها سکوت سرد باغچه را می شکند.

بهار، زنبیل عاشقی اش را کوچه به کوچه می گرداند تا هر که دلی به وسعت

آینهو لبخند دارد، به کاروان سبز طبیعت بپیوندد و

روح و جانش را در آبشار جاری فروردین، جلا بخشد.

چشم هایت را که باز کنی، بهار را با تمام سادگی اش، با ظهور تازه شکوفه هایش

و با آغاز انقلاب سبز و فراگیرش، پشت پلک های باران خورده ات احساس خواهی کرد؛

حس تازه بالندگی، دگرگونی آغاز... .

تمام واژه های خوب ذهنت را ردیف می کنی

تا سبزترین فصل خدا را ترسیم کنی.

خدا بهار را برای تو آفرید؛

برای من، برای او و برای هر که راز شگرف «یحیی» و «یمیت» را 

در زیباترین اثر نقاش چیره دست خلقت می بیند و باور می کند.

چشم هایت را که باز کنی، بهار را می بینی که با کوله باری از امید و طراوت،

در انتهای کوچه های سرد و تاریک زمستان، بساط تازگی و سرسبزی اش را پهن کرده 

و بشارت فردایی را می دهد که تقویم ها دوباره از اول آغاز می شوند.

عاطفه خرمی

بهار آمد بهار آمد بهار خوش عذار آمد

خوش و سرسبز شد عالم اوان لاله زار آمد

ز سوسن بشنو ای ریحان که سوسن صد زبان دارد

به دشت آب و گل بنگر که پرنقش و نگار آمد

گل از نسرین همی‌پرسد که چون بودی در این غربت

همی‌گوید خوشم زیرا خوشی‌ها زان دیار آمد

سمن با سرو می‌گوید که مستانه همی‌رقصی

به گوشش سرو می‌گوید که یار بردبار آمد

بنفشه پیش نیلوفر درآمد که مبارک باد

که زردی رفت و خشکی رفت و عمر پایدار آمد

همی‌زد چشمک آن نرگس به سوی گل که خندانی

بدو گفتا که خندانم که یار اندر کنار آمد

صنوبر گفت راه سخت آسان شد به فضل حق

که هر برگی به ره بری چو تیغ آبدار آمد

ز ترکستان آن دنیا بنه ترکان زیبارو

به هندستان آب و گل به امر شهریار آمد

ببین کان لک لک گویا برآمد بر سر منبر

که ای یاران آن کاره صلا که وقت کار آمد

مولانا 

بوی بهار، در لابه لای برگ ها می پیچد. 

عطر سوسن، هوای صبحگاهی را مست می کند. 

میخک، رز و محمدی، بوی زندگی و تازگی را میان باغچه می پراکنند.

نسیم خوش بهاری، طبیعتی تازه را نوید می دهد. 

برگ ها جان می گیرند و چشم اندازی سبز، از پس پنجره های گشوده، جلوه گری می کند.

سفره های سخاوت و یکرنگی، پهن می شوند. 

بوی سبزه در فضای رنگارنگ سفره می پیچد.

عطر سیب های سرخ، جای دیگری میان این همه، باز می کند.

دل های یکرنگ و باصفا، آماده می شوند تا به ثانیه های تازه زندگی وارد شوند.

تیک تاک ساعت، فضای پرسکوت خانه را پر می کند.

چیزی به ثانیه های آغازین سال نو نمانده است.

یک سال گذشت و واپسین ثانیه، فاصله میان زمان ها را دو نیمه کرد.

«یا مقلب القلوب و الابصار. 

یا مدبر اللیل و النهار.

یا محول الحول و الاحوال. 

حوّل حالنا الی أحسن الحال».

چشم ها به روشنی باز می شوند و دل ها به یکدیگر نزدیک و قلب ها آرامش دوباره می یابند 

در حلول سال نو و دلگرم به آتیه های مهربانی و صفا می شود.

احساس بهار، نیلوفرانه بر اندام طبیعت می پیچد و زمستان کوچ می کند.

و بهار آمد؛

با طنین همان دعای همیشگی در دل های پر از اشتیاق،

با چشم هایی پر از آرزو و دست هایی رو به آسمان.

ققنوس ماه های بی آسمان، خاکستر شد تا زمین دوباره زندگی را از سر بگیرد.

هنوز بوی اسفند در کوچه ها پرسه می زند که بهار سراسیمه از راه می رسد.

صدایی می آید... .

صدایی اگر هست، صدای تکرار آب است در جویبارها،

صدای آمیختن رود است با کشتزارها.

صدای پرواز مرغان مهاجر است که از سرزمین های دور می آیند.

صدای رویش جوانه ای است بر درختی کهن سال، صدای اشتیاق دانه ای

که از ظلمت خاک، قد می کشد رو به خورشید و صدای سبزه ای است که از

زیر صخره ایسر بر می آورد.

صدای هلهله ابر و باد است در تولد باران.

صدای ترک خوردن پیله ای است که به پروانه شدن می اندیشد.

صدای خزیدن کرم کوچکی است در پهنه این خاک پهناور.

صدایی اگر هست صدای محض بودن است، صدای خداست.

اعظم سعادتمند

فرا رسیدن سال نو همیشه نوید بخش افکار نو

کردار نو و تصمیم های نو برای آینده است

آینده ای که همه امید داریم بهتر از گذشته باشد. 

در سال نو، 365 روز سلامتی، شادی، پیروزی

مهر و دوستی و عشق را برای شما آرزومندم.

خوش بحال سال 94 که ماه دوازدهمش رادید

وعمرش به سر رسید 

ترسم از آن است که عمرم بسر رسد و دوازدهمین

ماهم را که همه عمر چشم براهش بودم نبینم ...

اللهم عجل لولیک الفرج

به هر عیدی که آید زنده باشید 

به انوار خدا تابنده باشید 

روا حاجت در این ایام نوروز 

همیشه خرم و فرخنده باشید 

حلول سال نو و بهار پرطراوت را که نشانه 

قدرت لایزال الهی و تجدید حیات طبیعت می باشد

را به تمامی عزیزان تبریک وتهنیت عرض نموده

و سالی سرشار از برکت ومعنویت را

برای همگی آرزو داریم

صد مبارک به تو آن عید که فردا باشد

نوروز نوید وصل دلها باشد

امید که با فضل خداوند جلی

سال فرج مهدی زهرا باشد

بار خدایا ! فصل را تازه کردی و جهان را 

به سرانگشت لطفت به بهار آراستی 

دلمان را با یادت ? جانمان را با محبت ? 

فکرمانمان را با نیک اندیشی

و ذهنمان را با زدودن غبار تلخی ها تازه کن 

سرسبز و بهاری باشید 

دل ها همه راهی خراسان توأند ...

یا امام رضا(علیه السلام) 

وقتی بساط گریه مهیا نمی شود

وقتی که بغض بین گلو جا نمی شود

وقتی تمام شب به در خانه کریم

                                          درمی زند گدا و دری وا نمی شود

وقتی پس از معاینه ها گویدت طبیب

این قلب مرده است مداوا نمی شود

یک راه مانده بهر تو آن هم زیارت است

مشهد برو که کار تو اینجا نمی شود

********

از این همه انزوا مردد شده ام

دیوانه رنگ زرد گنبد شده ام

امروز دلم حال کبوتر دارد

انگار که بیقرار مشهد شده ام...

********

گریه بهانه ای است که عاشق ترم کنی
شاید مرا کبوتر جلد حرم کنی
آقای من! کلاغ به دردت نمی خورد!؟
از راه دورآمده ام باورم کنی
با ذوق وشوق آمده ام حضرت رئوف
فکری به حال رنگِ سیاه پرم کنی
زشتم قبول؛ بچه ی آهو که نیستم
باید نگاه معجزه بر جوهرم کنی
باید تو را به پهلوی زهرا قسم دهم
تا عاقبت به خیرترین نوکرم کنی

یا امام رضا(علیه السلام)

دوست دارم صدات کنم، تو هم منو نگاه کنی

نامه حضرت امام رضا (علیه السلام) به شیعیان

جناب شیخ مفید در کتاب خویش پیام جامع , آموزنده وجالبی را از هشتمین امام معصوم حضرت رضا (علیه السلام) آورده است که آن بزرگوار آن پیام را به وسیله حضرت عبدالعظیم حسنی (ع) به شیعیان ودوستداران اهل بیت (علیهم السلام) فرستاده اند.

متن پیام آن بزرگوار این است :

ای عبدالعظیم ! سلام گرم مرا به دوستدارانم برسان و به آنان بگو: در دلهای خویش برای شیطان راهی نگشایند و آنان را به راستگویی در گفتار و ادای امانت و سکوت پر معنا و ترک درگیری و جدال در کارهای بیهوده و بی فایده فرا خوان و به صله رحم و رفت و آمد با یکدیگر و رابطه گرم و دوستانه با هم دعوت کن , چرا که این کار باعث تقرب به خداوند و من و دیگر اولیاء اوست . دوستان ما نباید فرصتهای گرانبهای زندگی و وقت ارزشمند خود را به دشمنی با یکدیگر تلف کنند و من با خود عهد کرده ام که هر کس مرتکب اینگونه امور شود یا به یکی از دوستانم و رهروانم خشم کند و به او آسیب رساند از خداوند بخواهم که او را به سخت ترین کیفر دنیوی مجازات کند و در آخرت نیز اینگونه افراد از زیانکاران خواهند بود. به دوستان ما توجه ده که خداوند نیکو کاران آنان را مورد بخشاش خویش قرار داده و بد کاران آنان را جز آنهایی که بدو شرک ورزند و یا یکی از دوستداران ما را برنجاند و یا در دل نسبت به انان کینه بپرورند , همه را مورد عفو قرار خواهد داد , اما از آن سه گروه نخواهد گذشت و آنان را مورد بخشایش خویش قرار  نخواهد داد جز اینکه از نیت خود باز گردند و اگر همچنان باقی باشند خداوند روح ایمان را برای همیشه از دل آنان خارج ساخته و از ولایت ما نیز بیرون خواهد برد و از دوستی ما اهل بیت نیز بی بهره خواهند بود و من از این لغزشها به خداوند پناه میبرم.

ثواب زیارت

ثواب زیارت امام رضا (ع)

حضرت موسى بن جعفر (علیه السلام) مى فرماید : کسى که قبر فرزندم را زیارت کند براى او نزد خدا هفتاد حج مقبول است . راوى مى گوید : گفتم : هفتاد حج ؟! فرمود : آرى ، هفتصد حج . گفتم : هفتصد حج ؟ فرمود : آرى ، هفتاد هزار حج . گفتم : هفتاد هزار حج ؟ فرمود : چه بسا حجى که پذیرفته نشود ؛ کسى که او را زیارت کند و یک شب در آن منطقه بخوابد مانند این است که خدا را در عرشش زیارت کرده است . گفتم : مانند کسى است که خدا را در عرشش زیارت کرده است ؟ فرمود : آرى ، هنگامى که قیامت برپا مى شود چهار نفر از اوّلین و چهار نفر از آخرین بر عرش قرار دارند ، اما چهار نفر اوّلین : نوح و ابراهیم و موسى و عیسى است ؛ اما چهار نفر آخرین : محمد و على و حسن و حسین است . سپس نخ ترازى کشیده مى شود ـ که خوبان را از بدان جدا مى کند ـ پس زائران قبور ما با ما قرار مى گیرند ، از نظر برترین درجه ، و نزدیک ترینشان به عطا و بخشش ، زائران قبر فرزندم على بن موسى الرضا(ع) هستند.

در مورد زیارت حضرت امام رضا(علیه السلام) بیش از چهل روایت از هشت معصوم به دست ما رسیده است که آن روایات را با ذکر سند براتون میذارم تا اینکه زیارت را با شوق بیشتری انجام داده و دعاگوی این حقیر نیز باشید و امید دارم که مورد قبول حضرتش قرار بگیره:

حضرت رضا علیه السّلام فرمود:

« هر کس مرا با دورى راهش زیارت کند و از راه دور به زیارت من بیاید در روز قیامت در سه جایگاه بیارى او خواهم آمد تا او را از ناراحتیهاى آن حال نجات دهم:

اوّل : در آن هنگام که نامه‏هاى اعمال پخش مى‏شود از جانب راست و از جانب چپ.

دوم : در آن هنگام که از صراط میگذرد.

سوم: در آن وقت که بپاى میزان عمل میرسد و عمل او را بررسى کرده مى‏سنجند.»

   من تورونگات کنم، تو هم منو صدا کنی 

قربون صفات برم، از راه دوری اومدم 

جای دوری نمیره، اگه منو نگاه کنی 

دل من زندونیه، تویی که تنها میتونی 

این قفس رو وا کنی، پرنده رو رها کنی 

میشه کنج حرمت، گوشه قلب من باشه 

 شه قلب منو مثل گنبدت طلا کنی

تو غریبی ومنم غریبم 

اما چی میشه دل این غریبه رو با خودت آشنا کنی 

دوست دارم تو ایوون آیینت از صبح تا غروب 

من باهات صفا کنم، تو هم منو دوا کنی 

دلمو گره زدم به پنجرت دارم میرم 

دوست دارم تا برمی گردم گره ها رو وا کنی 

دوست دارم از حالا تا صبح محشر 

همه شب من رضا رضا بگم، تو هم منو رضا کنی

محمد صلی الله علیه و آله همواره زنده است.

مدینه ایمان، رسول رحمت را از دست داده است و مکّه توحید، محور وحدت را. اینک، خدای سبحان، رسول عزت آفرین را به جوار خویش برده و امت در سوگ آن پدر، یتیم شده است. آری، هر چندرابطه وحی، میان آسمان و زمین، و خدا و بشر قطع شده، ولی حضرت رسول صلی الله علیه و آله همیشه زنده است؛ در اذانی که مؤذّن فریاد برمی آورد؛ در تشهدی که نمازگزار می خواند؛ در نمازی که درپهنه زمین و در ازنای زمان برپا می شود؛ در جهاد هر رزمنده، در خشوع هر عارف، در تعلّم هر علم آموز، در عدالت گستری هر حاکم و در مقاوت هر مسلمان. آیا ایستادگی مسلمانان عصر حاضر در برابر هجوم نظامی سیاسی و فرهنگی استعمار و استکبار، یادآور همان مقاومت های دین مداران صدر اسلام در برابر شکنجه های قریش و محاصره شعب ابی طالب نیست؟ آری، راه، همان راه است و پیام، همان پیام پس محمد صلی الله علیه و آله همواره زنده است.

بیست و هشتم صفر

ماه صفر رو به پایان است. رحلت جانسوز رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله در بیست و هشتم، و شهادت امام هشتم در آخرین روز این ماه، ایّام اندوهبار در این ماه است. از آغاز محرم، تا عاشورا، اربعین و بیست و هشتم صفر، روز رحلت حضرت رسول صلی الله علیه و آله سرشک غم باریده ایم. این غم در سوگ فرزانه ترین فریاد تاریخ است. مردی که برادر نور، انفجار گستره اخلاص، پاک تر از نسیم و شبنم، پیام آور رستگاری و فلاح، سرچشمه روشن آب حیات، پیام آور مهر و دین، سفیر کبیر هدایت، مکمل مکارم، و مرد میدان عدالت و ایمان بود. آری، ای رسول، ای خلاصه هستی، ای مصطفا، تو بودی که کنگره های کاخ های ستم را فروریختی، دریاچه های کفر را خشکاندی، خواب آلودگان زمانه را پریشان ساختی، و سند محکومیت شرک و ظلم را به امضا رساندی. پس اینک سلامی سبز نثارت باد ای امین.

خون پرستوه

هنوز هم صدای خوب او، در سراسر تاریخ به گوش می رسد. هنوز هم قامتش، به بلندای آسمان حقیقت است. به صلابت صخره ها می ماند و به عظمت کوهساران. ردای بلند رسالت بر دوش او زیبنده بود و نخل پربار هدایت وامامت، از کلام وی قوام یافت و تداوم پذیرفت. او، قله بلند شرافت و فضیلت، گنجینه ارزشمند کرامت، ستاره راهنمای بشریت، پیام آور برگزیده خداوند، مهتر پیامبران، امینِ حضرت رحمان، پایه استوار ایمان، پاکیزه ترین آفریده خدا، و معدن لطف و صفا بود. امروز در ماتم آن رسول مدنی، دل ها دریای خون است و دیده ها در امواج اشک شناور است. امروز میهن اسلامی ما، غرق ماتم است و مردم مسلمان در سوگ رسول ایمان. امروز، غروب هم، رنگ ماتم او را دارد. درود شقایق ها بر تو باد و خون پرستوها نثار راه پاکت، ای ماندگارترین یادِ زمانه.

اشکِ غم

در ماتم رسول

امروز مسلمانان ماتم زده اند. امروز امت اسلام در سوگ است و شوری دگر به سر دارد. امروز دنیای اسلام را حالی دیگر است و هوایی دیگر. گویی هاله های ماتم و اندوه، سر تا پای وجودش را فرا گرفته است. گویی غریب شده است. گویی عقده ها آن چنان گلویش را می فشارند که دیگر تاب مقاومت در برابرقطره های اشکش ندارد. آری، امروزجهان اسلام عزادار است و در ماتم رسول گرامی خویش به سوگ نشسته است. مردی که دروازه های نور را به روی بشریت گشود. مردی که عطر رویش وجودش، باغستان گرانقدر توحید را به سبزه و گل و میوه آراست. مردی که شکوه و جلالش، همینه مشرکان را در هم شکست. مردی که آوازه جمالش، زیبایی را شرمگین ساخت. پیامبر را می گویم؛ آبشاری از نورانیت. رودی از آزادگی که در بسترزمان و زمین روان شد. یادگار بزرگ خداوند، رسول خدا، محمد مصطفی صلی الله علیه و آله ، که بر او هزاران درود باد.

عذار محمد صلی الله علیه و آله

امام صادق علیه السلام و احترام به پیامبر صلی الله علیه و آله

شخصی به حضور امام صادق علیه السلام رسید. حضرت علیه السلام حال او را جویا شد. گفت: خداوند به من فرزندی داده است. امام پرسید: نامش را چه گذاشته ای؟ گفت: محمد. امام با شنیدن این نام صورتش را به عنوان احترام نزدیک زمین آورد و گفت:محمد، محمد، محمد. آنگاه ادامه داد: خودم، فرزندانم، پدرم، مادرم، و تمام اهل روی زمین به فدای رسول خدا صلی الله علیه و آله . مالک، امام فرقه مالکی، می گوید: جعفر صادق علیه السلام هنگامی که نام پیامبر صلی الله علیه و آله را می بُرد، رنگ چهره اش تغییر می یافت، تا آنجا که باز شناخته نمی شد. من کسی را چون او این چنین نیافتم.

فضیلت صلوات بر محمد صلی الله علیه و آله

خدای متعال در قرآن کریم می فرماید: «انّ اللّه و ملائکته یصلّون علی النبی، یا ایّها الذین آمنوا صلّوا علیه و سلّموا تسلیما؛ خدا و فرشتگان بر پیامبر صلی الله علیه و آله درود می فرستند.ای کسانی که ایمان آورده اید، شما نیز بر او درود فرستید و او را بسیار فرمان برید». در بیان فضیلت صلوات بر پیامبر صلی الله علیه و آله و آل او، روایات فراوانی وارد شده است که به دو روایت اشاره می کنیم: امام رضا علیه السلام فرمود: کسی که نمی تواند گناهان خویش را با توبه و انابه و تحمل رنج عبادت محو کند، باید بسیار صلوات بفرستد. در روایت دیگری چنین آمده است: چیزی به اندازه صلوات بر محمد صلی الله علیه و آله و آل او در ترازوی اعمال سنگینی نمی کند.

مشورت در سیره پیامبر صلی الله علیه و آله

یکی از عناصر اساسی در سیره رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله ، مسأله مشورت است. دوران حکومت اسلامی نبی اکرم صلی الله علیه و آله و زندگی آن حضرت نشان می دهد که یکی از عوامل موفقیت پیامبراکرم صلی الله علیه و آله در پیشبرد هدف های اسلامی مسئله مشورت بوده است. آن حضرت نشان داد که با مشورت و رعایت اصول و مبانی مدیریت می توان جامعه را در موقعیت های بحرانی اداره کرد و خودرأیی و خودسری را ـ که از بزرگ ترین آفت های فرهنگی و اجتماعی است ـ از ساحت اجتماع دور ساخت. آن حضرت به همگان آموخت که همه انسان ها، حتی آنها که از تفکر قوی برخوردارند و صاحب بهترین اندیشه اند، به مشورت نیازمندند و اگر خود را از مشاوره با دیگران بی نیاز ببینند، شکست می خورند. اما اگر با مردم مشاوره و رایزنی داشته باشند و شخصیت و دیدگاه های آنان را نادیده نگیرند و از استعدادهای آنان بهره برند، نه تنها از خطر فرورفتن در استبداد دور می گردند، بلکه به آرا و اندیشه های استوار دست می یابند.

توجه به حال کشاورزان در سیره رسول اکرم صلی الله علیه و آله

کشاورزی در فرهنگ دینی از اهمیت بسیار برخوردار است. این کار نه تنها در کلمات بزرگان دین اسلام مورد بیشترین تأکید قرار گرفته، بلکه اکثر پیامبران الهی و پیشوایان معصوم و بندگان صالح عملاً به این کار پرداخته و به آن افتخار کرده اند. آن بزرگان، کشاورزان را انسان هایی ارزشمند، متوکل، نیکوکار، صاحب پاک ترین و حلال ترین شغل ها و سودمند به حال جامعه معرفی کرده و در جهان آخرت، صاحب بهترین مقامات دانسته اند؛ زیرا نه تنها زندگی فردی هر شخص، بلکه زندگی اجتماع و ملت ها هم به تولیدات و محصولات کشاورزی آن جامعه وابسته است. هر جامعه ای که بخواهد مستقل و آزادزندگی کند و سرنوشت خودش را با دست خود رقم بزند، باید در کشاورزی استقلال داشته و بتواند محصولات مورد نیازش را خودش تولیدکند. از این رو همواره یکی از وصایای رسول اکرم صلی الله علیه و آله به زمامداران جامعه اسلامی، توجه به حال کشاورزان بود. آن حضرت خطاب به امام علی صلی الله علیه و آله فرمود: «یا علی، مبادا در حکومت تو به کشاورزان ستم شود».

نفوذ معنوی پیامبر صلی الله علیه و آله

مقام و شخصیت معنوی و آسمانی پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و روح بلند و والای آن گرامی نه تنها ما را شیفه خود ساخته، بلکه بسیاری از بیگانگان را بر آن داشته تا از عظمت وی سخن برانندو آن فرزانه را گرامی بدارند. «دکتر جان ویلیام دراپر» دراین باره چنین می گوید: «چهار سال پس از امپراطوری ژوستی نین، یعنی در سال 569(م)، در عربستان مردی به دنیا آمد که در بین تمام مردان کره زمین، بزرگ ترین نفوذ را در نوع بشر داشت و او محمد صلی الله علیه و آله بود».

پیامبر صلی الله علیه و آله و رفق و مدار

مدارا از اصولی است که در سیره اجتماعی رسول اکرم(ص) اهمیت بسیاری دارد و مایه قوام و دوام مناسبات صحیح اجتماعی است. برخوردهای از سر رفق و ملایمت و به دور از درشتی و خشونت آن حضرت، در معاشرت های اجتماعی، سازنده ترین عنصر در اصلاح جامعه و روابط و مناسبات اجتماعی بود. آن گرامی از سخت گیری های بی موردو خشونت های نابجا پرهیز داشت و هرگز برای پیشبرد مقاصد اجتماعی خویش در میان مسلمانان، از حرکت های تند و خشونت آمیز بهره نگرفت. او همان طور که مأمور به برپایی واجبات بود، مأمور به رفتاری از سر مدارا بود و می فرمود: خداوند متعال، همان گونه که مرا به برپایی واجبات امر کرده، به مدارا با مردم نیز امر کرده است. آری آن حضرت با همین مدارا توانست جامعه را متحول سازد و با ملایمت، دنیای مردم و آخرت آنان را اصلاح کند و جامعه را به سوی کمال و سعات سوق دهد.

خوشرویی پیامبر صلی الله علیه و آله

جدی بودن رسالت و سنگین بودن بار مسئوولیت، مانع از خوشرویی رسول گرامی اسلام نمی شد. ایشان هرچند غمین بودند، آثار آن را ظاهر نمی کرند و همواره متبسم و خندان بودند. خنده حضرت ملایم و بیشتر به صورت تبسم و لبخند بود و به کسانی که جدی بودن را در اخم کردن و خشونت چهره می دانستند، می آموخت که مؤمن باید خندان باشد. حضرت رسول(ص) نه تنها متبسم بود که با دوستان و اصحاب خود شوخی نیز می کرد؛ هر چند این شوخی ها بسیار ظریف و در چارچوب معقولی بود و از حدود عفاف و اخلاق خارج نمی شد. در حقیقت همین خوش رویی و اخلاق والا بود که مردم را شیفته حضرت کرد و از مردمانی وحشی که دختران خود را زنده به گور می کردند، امتی یگانه و مردمی مهربان که برادروار با هم می زیستند پدید آورد. درود فرشتگان بر روان آفتابی رسول گرامی اسلام باد.

سیرت محمد صلی الله علیه و آله

بدون شک آنچه رسول گرامی اسلام را یگانه می کرد سیرت آن فرزانه تاریخ بود. قرآن کریم اشاراتی گذرا به این سیرت برجسته می کند که با تأمل در آنها و مطالعه آنچه مورخان در این باب گفته اند، می توان تصویری نسبتا دقیق از سیرت آن حضرت ترسیم کرد. اگر ما نتوانیم به صورت، محمدی شویم، بی شک می توانیم به سیرت محمدی شویم. نه تنها می توانیم، که باید بتوانیم و محمدی بشویم. قرآن کریم صریحا می فرمایدکه محمد(ص) الگویی نیک برای مسلمانان است و هر کس خواهان خیر دنیا و آخرت باشد، باید بکوشد او و حرکاتش را نصب العین خود قرار دهد و همواره در پی محمدی شدن باشد.

گذشت پیامبر صلی الله علیه و آله

رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله هرگز در پی انتقام گرفتن از دشمنان خود و کینه کشی نبود. برعکس، پس از دست یافتن بر آنها و تسلط بر شبه جزیره و فتح مکه آنان را بخشود و دست به مقابله به مثل نزد. ابوسفیان فرمانده مشرکان در جنگ های بدر و احد و احزاب بود، از فکر و ثروت خود برای نابود کردن دعوت محمد صلی الله علیه و آله مایه می گذاشت، اندک تردیدی در مبارزه با محمد(ص) نداشت و هر جا سخن از توطئه بود، حضور داشت. همسرش هندنیز از مشوقان او و دشمنان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله بود. همو بود که وحشی را تشویق کرد تا حمزه سیدالشهدا را در جنگ احد بکشد و در عوض حکم آزادی خود را دریافت کند. همین هند بود که همراه با چند زن دیگر در جنگ احد شرکت کرد و مشرکان را به مبارزه با محمد(ص) برمی انگیخت و پس از به شهادت رسیدن حمزه پهلویش را شکافت و جگرش را بیرون کشید. ولی پیامبر خدا در برابر این همه کینه توزی چه کرد؟ همین که مکه را فتح کرد، اعلام کرد هر کس در خانه خود بماند درامان است. هر کس به خانه خدا برود در امان است و هر کس به خانه ابوسفیان برود، نیز در امان است.

مساوات در سیره رسول اکرم صلی الله علیه و آله

مساواتی که اسلام مقرر داشته و پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله آن را به فعلیت درآورده است، در تاریخ بشر بی نظیر است. در منطق قرآن کریم، انسان ها همه از یک سرچشمه و فرزندان یک پدر و مادرند وفرقی میانشان نیست.

این مساوات برخاسته از منطق قرآن را به تمام معنی در زندگی پیامبر(ص) می بینیم، از منظر پیامبرِ عدالت، همه افراد مانند دندانه های شانه مساویند و هیچ مزیتی بر یکدیگر جز تقوا ندارند. آن گرامی حتی در نگاه کردن به اصحاب، مساوات را پاس می داشت. از امام صادق علیه السلام نقل شده است که مجلس وی چنان بود که هیچ تفاوتی میان او و اصحابش دیده نمی شد؛ در حلقه ای میان اصحاب می نشست تا هیچ برتری وجود نداشته باشد. آری، تلاش پیامبر خدا(ص) در دوران 23 ساله رسالت بر آن بود که مردمان را با شیوه مساوات آشنا کند و کلیه فضلیت های بی اساس را که با فطرت انسانی بیگانه است بسوزاند و محو کند و چنین کرد:

پیامبر صلی الله علیه و آله و سفارش به وحدت

در گستره گیتی، واژه دل انگیز وحدت ستاره وار می درخشد و درخشش هستی آفرین آن، زوایای آفرینش را زیب و زینتی خاص می بخشد. وحدت و یکپارچگی اثر معجزه آمیزی در پیشرفت اهداف و سربلندی و پیروزی اجتماعات دارد. در نقطه مقابل آن، آهنگ شوم افتراق و اختلاف، همواره ارمغانی جز ویرانی و تباهی و مرگ نداشته است. از این رو در گفتار پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله با تعبیرهای جالب توجه و عمیق نسبت به مسأله وحدت و برادری ترغیب شده و از هرگونه پراکندگی و تفرقه نهی شده است. آن حضرت در این زمینه فرمود: افراد با ایمان نسبت به یکدیگر همانند اجزای یک ساختمان اند که هر جزئی از آن، جزء دیگر را محکم می کند؛ و نیز فرمود: مؤمنان هم چون یک روحند. بدان امید که سخنان گوهربار رسول مهر را همواره آویزه گوشمان قرار داده، برای گسترش، وحدت و انسجام امت اسلام بیش از پیش تلاش کنیم.

در مدح رسول صلی الله علیه و آله

روایات رسول اکرم صلی الله علیه و آله

انسان در دین خود از دوستش تأثیر می پذیرد. پس لازم است که هر یک از شما در انتخاب دوست دقت کنید.

کسی که به حقوق او توجه داری ولی او به حق تو توجه ندارد، رفیق خوبی نخواهد بود.

بهترین خانه های شما خانه ای است که در آن به یتیمی احسان شود و بدترین خانه ها خانه ای است که در آن نسبت به یتیمی بدرفتاری و ستم شود.

جوان بخشنده زاهد نزد خداوند محبوب تر از پیرمرد عابدی است که بُخل بورزد.

خداوند دوست دارد بنده اش در طلب حلال سختکوش باشد.

بهترین صدقه آموختن دانش و تعلیم آن به برادر دینی است.

بالاتر از هر کار نیکو، نیکیِ دیگری است تا این که شخص در راه خدا کشته شود. آن زمان که در راه خدا شهید شد، بالاتر از آن نیکویی وجود ندارد.

خوشا به حال کسی که از زیادگویی پرهیز کند و زیادی مال خود را در راه خدا انفاق نماید.

در طلب دنیا معتدل باشید زیرا به هر کس هر چه قسمت اوست می رسد.

روز قیامت هیچ کس قدم از قدم برنمی دارد مگر این که چهار چیز از او پرسیده شود 1ـ از عمرش که در چه راهی گذارند. 2ـ از جوانیش که چگونه و در چه راهی سپری کرد. 3ـ از مال و ثروتش که از کجا به دست آورده و در چه راهی مصرف کرده. 4ـ از محبت ما خاندان.